การเจรจาเรื่องสภาพภูมิอากาศต่อสู้กับช่องว่างระหว่างประเทศที่ร่ำรวยและยากจน

แบบจำลองของเวทีการเจรจาหลักขององค์การสหประชาชาติในการประชุมสุดยอด COP26 ซึ่งนำนักเคลื่อนไหวสวมชุดเป็นผู้นำระดับโลกถูกจมลงในคลองไคลด์ครึ่งหนึ่งในระหว่างการประชุมสุดยอด COP26 ในเมืองกลาสโกว์ สกอตแลนด์ เมื่อวันอังคารที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564 (Andrew Milligan/PA ผ่าน AP)

GLASGOW (AP) – ความแตกแยกขนาดใหญ่ยังคงอยู่ในขณะที่การเจรจาเกี่ยวกับสภาพอากาศของสหประชาชาติสิ้นสุดลงจนถึงเส้นตายในวันศุกร์ ความแตกแยกจำนวนมากมาจากเงิน ซึ่งประเทศใดมีและประเทศใดไม่มี ดังนั้นถึงเวลาที่ทหารม้าทางการฑูตจะเข้ามาแล้ว

สมาชิกรัฐสภาประชาธิปไตยยังได้เข้าร่วมการประชุมสภาพภูมิอากาศสองสัปดาห์ในกลาสโกว์ข้างสนามในวันอังคารเพื่อเสริมสร้างความพยายามของฝ่ายบริหารของ Biden ในการเพิ่มการดำเนินการด้านสภาพอากาศ

เริ่มการประชุม หัวหน้ารัฐบาลพูดถึงการขจัดภาวะโลกร้อนเป็นการต่อสู้เพื่อความอยู่รอด ผู้นำเน้นที่ภาพใหญ่ ไม่ใช่ถ้อยคำที่สลับซับซ้อนซึ่งมีความสำคัญต่อการเจรจา จากนั้น ประมาณหนึ่งสัปดาห์ การเจรจาทางเทคโนโลยีมุ่งเน้นไปที่รายละเอียดสำคัญเหล่านั้น ทำบางสิ่งให้เสร็จแต่ไม่ได้แก้ไขสถานการณ์ที่เหนียวแน่นจริงๆ

ตอนนี้ ถึงเวลาสำหรับการเจรจา “ระดับสูง” เมื่อรัฐมนตรีของรัฐบาลหรือนักการทูตระดับสูงคนอื่น ๆ เข้ามาทำการตัดสินใจทางการเมืองที่ควรจะทำลายบันทึกทางเทคนิค

องค์การสหประชาชาติมีเป้าหมายสามประการจากกลาสโกว์ ซึ่งจนถึงขณะนี้ยังทำไม่ได้: ลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ลงครึ่งหนึ่งภายในปี 2573 ประเทศร่ำรวยให้ประเทศยากจน 100 พันล้านดอลลาร์ต่อปีเพื่อต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และทำให้แน่ใจว่าครึ่งหนึ่งของเงินนั้นจะนำไปปรับใช้กับอันตรายที่เพิ่มขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

ในการประนีประนอม พวกเขามีช่องว่างขนาดใหญ่ในการเชื่อมโยง หรือแม่นยำกว่านั้นคือ ช่องว่างหลายช่อง: มีช่องว่างระหว่างความไว้วางใจและช่องว่างความมั่งคั่ง ช่องว่างเหนือ-ใต้. มันเกี่ยวกับเงิน ประวัติศาสตร์ และอนาคต

ด้านหนึ่งของช่องว่างคือประเทศที่พัฒนาและร่ำรวยจากการปฏิวัติอุตสาหกรรมที่ขับเคลื่อนด้วยถ่านหิน น้ำมัน และก๊าซที่เริ่มต้นในสหราชอาณาจักร อีกด้านหนึ่งคือประเทศที่ยังไม่พัฒนาและยังไม่ร่ำรวยและกำลัง ตอนนี้มีคนบอกว่าเชื้อเพลิงเหล่านั้นอันตรายเกินไปสำหรับโลก

ปัญหาทางการเงินที่สำคัญคือสัญญา 100 พันล้านดอลลาร์ต่อปีที่ทำขึ้นครั้งแรกในปี 2552 ประเทศที่พัฒนาแล้วยังไม่ถึงระดับ 100 พันล้านดอลลาร์ต่อปี ในปีนี้ บรรดาประเทศร่ำรวยได้เพิ่มความช่วยเหลือเป็น 80 พันล้านดอลลาร์ต่อปี ซึ่งยังไม่เพียงพอตามที่สัญญาไว้

ในขณะที่หัวหน้าการประชุมบรรยายสรุปประเทศต่างๆ ในวันจันทร์เกี่ยวกับความคืบหน้าและการขาดหายไป ในบางวิธี ในการเจรจา ประเทศกำลังพัฒนาหลังจากประเทศกำลังพัฒนาตอบสนองโดยสังเกตว่าคำมั่นสัญญาทางการเงินของประเทศร่ำรวยที่ไม่ได้รับผลสำเร็จเป็นอย่างไร

Saleemul Huq ผู้เชี่ยวชาญด้านวิทยาศาสตร์และนโยบายเกี่ยวกับสภาพอากาศ ซึ่งเป็นผู้อำนวยการศูนย์ระหว่างประเทศเพื่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการพัฒนาในบังกลาเทศ กล่าวว่า “ทุกคนที่นี่หน้ามืดมน”

Huq กล่าวว่าไม่เหมือนกับว่าเงินจำนวน 100 พันล้านดอลลาร์เพียงอย่างเดียวจะสร้างความแตกต่างได้มาก เนื่องจากต้องใช้เงินหลายล้านล้านดอลลาร์ทั่วโลกในการชำระเงิน ไม่ใช่คำมั่นสัญญาเพื่อต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ไม่ใช่ 100 พันล้านดอลลาร์ Huq กล่าว การจัดหาเงินเป็นสิ่งสำคัญในการลดช่องว่างในความไว้วางใจระหว่างประเทศที่ร่ำรวยและประเทศยากจน เขากล่าว

“พวกเขาผิดสัญญา พวกเขาล้มเหลวในการส่งมอบ” Huq กล่าว “และดูเหมือนพวกเขาจะไม่สนใจเรื่องนี้ แล้วทำไมเราต้องเชื่อสิ่งที่พวกเขาพูดอีกต่อไป”

ในขณะที่ฝูงชนในการประชุมวันจันทร์ส่งเสียงเชียร์ อดีตประธานาธิบดีสหรัฐ บารัค โอบามา เมื่อเขากระตุ้นให้ประเทศต่างๆ ทำประเทศที่ร่ำรวยมากขึ้นเพื่อช่วยเหลือผู้ยากไร้ Vanessa Nakate นักเคลื่อนไหวด้านสภาพอากาศในยูกันดาทวีตว่า “ฉันอายุ 13 ปีเมื่อคุณสัญญา 100 พันล้านดอลลาร์ #ClimateFinance สหรัฐฯ ผิดสัญญา จะต้องเสียชีวิตในแอฟริกา ประเทศที่ร่ำรวยที่สุดในโลกไม่ได้บริจาคเงินเพียงพอสำหรับกองทุนช่วยชีวิต อยากเจอเยาวชน #COP26 เราต้องการการกระทำ โอบามา & @POTUS #ShowUsTheMoney”

นาเคทบอกว่าเธอไม่ได้วิพากษ์วิจารณ์โอบามา ที่กำหนดเป้าหมายนักเคลื่อนไหวด้านสภาพอากาศรุ่นเยาว์ด้วยข้อความของเขา, แต่ “พูดความจริง….เงินถูกสัญญาไว้แต่ยังไม่ได้ส่ง”

Huq กล่าวว่าประเทศที่ร่ำรวยและก่อมลพิษได้ล้มเหลวในส่วนอื่น ๆ ของโลกด้วยการไม่ปล่อยเป้าหมายการปล่อยมลพิษที่จะจำกัดภาวะโลกร้อนไว้ที่ 1.5 องศาเซลเซียส ในขณะที่สิ่งต่างๆ ยังคงอยู่ คนจนคือผู้จ่ายค่าความหายนะที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เขากล่าว ผลการศึกษาพบว่า ประเทศที่ยากจนกว่า เช่น บังกลาเทศ ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมากกว่าประเทศร่ำรวย ซึ่งยังมีทรัพยากรในการปรับตัวให้เข้ากับสภาพอากาศที่รุนแรงอีกด้วย

Niklas Hohne นักวิทยาศาสตร์ด้านสภาพอากาศที่ New Climate Institute ในเยอรมนี กล่าวว่า “มีปัญหาเรื่องความไว้วางใจมานานแล้ว” และติดตามคำมั่นสัญญาและการดำเนินการเพื่อแปลความหมายในการควบคุม ภาวะโลกร้อนที่คาดการณ์ไว้

Hohne กล่าวว่าประเทศที่ยากจนมีเหตุผลที่ดีที่ต้องระวัง แต่ประเทศต่างๆ กำลังรวมตัวกัน “ในการประชุมครั้งนี้เพื่อสร้างความไว้วางใจนั้น และความไว้วางใจสามารถสร้างขึ้นได้ด้วยการแสดงการกระทำจริงเท่านั้น”

แม้ว่าจีนจะเป็นผู้ก่อมลพิษคาร์บอนอันดับ 1 และอินเดียเป็นอันดับ 3 แต่ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ยังคงอยู่ในอากาศเป็นเวลาหลายศตวรรษ จากการปล่อยมลพิษในอดีต – สิ่งที่ยังคงอยู่ในบรรยากาศที่กักความร้อน = สหรัฐอเมริกาและประเทศในยุโรปมีความรับผิดชอบมากที่สุดสำหรับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ Hohne กล่าว

Hohne กล่าวว่าเป็นเรื่องปกติที่รัฐมนตรีระดับสูงจะช่วยเหลือในสัปดาห์ที่สองของการเจรจาเรื่องสภาพอากาศ

“มีบางประเด็นที่ไปถึงรัฐมนตรีและนั่นก็เป็นเรื่องยุ่งยากและมีเพียงรัฐมนตรีเท่านั้นที่จะแก้ปัญหาได้ และเมื่อพวกเขาแก้ปัญหาได้แล้ว พวกเขาก็จะไปที่ระดับเทคนิคอีกครั้งเพื่อนำไปปฏิบัติ” Hohne กล่าว “ฉันคิดว่าตอนนี้เรามีเรื่องยุ่งยากอยู่พอสมควรแล้ว”

อเล็กซานเดรีย โอคาซิโอ-คอร์เตซ ผู้แทนสหรัฐฯ นำพลังดาราผู้มีชื่อเสียงด้านภูมิอากาศของเธอมาที่การเจรจาเรื่องสภาพอากาศของสหประชาชาติเมื่อวันอังคาร โดยเป็นส่วนหนึ่งของคณะผู้แทนรัฐสภาที่นำโดยประธานสภาผู้แทนราษฎรแนนซี เปโลซี Ocasio-Cortez กล่าวกับผู้สื่อข่าวว่าความหวังหลักของเธอคือการเห็นสหรัฐฯ ตั้งตนเป็นผู้นำระดับโลกในการลดมลพิษจากเชื้อเพลิงฟอสซิลที่ทำลายสภาพภูมิอากาศ

เมื่อถามว่าเธอมีข้อความถึงนักเคลื่อนไหวรุ่นเยาว์ที่มีส่วนสำคัญในการกดดันรัฐบาลให้ลดมลพิษจากเชื้อเพลิงฟอสซิลที่ทำลายสภาพภูมิอากาศหรือไม่ Ocasio-Cortez บอกกับผู้สื่อข่าวภายในสถานที่จัดการประชุมว่า “ฉันจะบอกว่า ‘อยู่ตามถนนเถอะ’ ผลักดันต่อไป’”